Honden veranderen door de jaren heen wel eens in gedrag. In plaats van zeer enthousiast mee te wandelen, spelen, springen,… verloopt alles een beetje trager en lijkt het soms zelfs helemaal niet meer te hoeven.
“Mijn lieve senior wordt toch gewoon een dagje ouder, niet?”
Eenmaal ze ergens last ondervinden, treedt er vaak een vicieuze cirkel op: ze beperken beweging -> ze verliezen spiermassa, evenwicht en coördinatie -> ze nemen toe in gewicht -> ze belasten hun gewrichten meer -> ze ondervinden nog meer last bij beweging -> …
Oud worden is echter geen aandoening… Het is belangrijk dat we onderscheid maken tussen normaal senior gedrag en abnormaal gedrag dat mogelijks op pijn wijst:
- Uitschuiven op / vermijden van gladde vloer
- Niet graag meer / moeilijker wisselen tussen staan, lig en/of zit
- Niet graag blijven zitten en/of staan
- Niet graag meer / moeilijker in auto, op zetel, trap, …
- Weigeren om snoepjes in een bepaalde positie aan te nemen
- Niet graag meer opgenomen / aangeraakt worden op bepaalde plaatsen
- Niet graag meer / stijf zijn na een wandeling
- Moeilijker behoeftes doen op één plaats
- Veel meer slapen
- Vaker van slaapplaats wisselen
- Vaker afzonderen
- …
Indien je hond deze gedraging altijd vertoonde, hoeft dit natuurlijk niet persé gelinkt te zijn aan pijn. Zijn deze maniertjes echter door de tijd heen in zijn gedrag geslopen, misschien sluimert er dan toch wel het één en ander. Honden zijn meesters in kwaaltjes verbergen door hun lichaam net een beetje anders te gebruiken of te bewegen. Het nadeel is dan dat de lichaamsdelen die compenseren juist overmatig belast worden. Fysiotherapeuten zijn getraind in het opmerken van deze subtiele lichaamsveranderingen en fysiotherapie kan, naast de reguliere diergeneeskunde, de negatieve vicieuze cirkel voorkomen, doorbreken en/of vertragen om jouw beste vriend zo lang mogelijk een vinnige senior te laten zijn.